Türkçe sandığımız sözcüklerin kökenlerinin farklı dillerden olduğunu duyunca nedense şaşırıyoruz ve hayal kırıklığına uğruyoruz."Dilimizi yabancı dillerin etkisinden kurtaralım" kaygısına düşüyoruz. Elbette başka dillerin boyunduruğu altına girmeyelim ama gereksiz kaygılara da kapılmayalım.Çünkü neredeyse 11.yüzyıldan bu yana gerek Kaşgarlı Mahmut, gerek Ali Şir Nevayi, Karamanlı Mehmet Bey vs. Türkçeye fazlasıyla önem veren kişiler olmuşlardır. Ancak eserlerine bakıldığında Türkçe sözcükler olmakla beraber baskın olan Arapça-Farsça sözcüklerdir.Burada söylemek istediğim Türkçenin Atatürk'ten bu yana en güzel devrini yaşadığıdır. Kökenini Türkçe sanıp, Türkçe olmadığını öğrendiğimizde üzüldüğümüz sözcüklerle ilgili olarak bir örnek de ben vermek istiyorum: Hepimizin bildiği ve kullandığı "ateş" sözcüğü Farsça kökenlidir. Bunun yanında "ateş" sözcüğünün Türkçe karşılığı "od"dur. Şimdi dilimize yerleşmiş olan "ateş" sözcüğü mü yoksa neredeyse unutulmuş "od" sözcüğü mü daha Türkçedir?