25 kasım hepimizin bildiği gibi 1981 yılından beri dünya kadına yönelik şiddetle mücadele günü olarak kabul edilmiştir.Tüm ulusal ve uluslararası yasal üzenlemelere rağmen bu şiddet varlığını maalesef artarak devam ettirmektedir. şiddetin kaynağı hepimizin bildiği gibi erkek egemen pederşahi anlayıştır.Kadına yönelik şiddeti kaynağı ne etnik,ne sııfsal ne de bölgeseldir.Aksini söylemek şiddetin üzerini örtmeye yol açacaktır ki bence bu çok tehlikeli bir yaklaşımdır.
Kadınara yönelik insan hakları ihlallerinin en yaygın ve günümüzde en çok gündem oluşturanı cinsiyetinden dolayı yaşadığı şiddettir.Yaşamlarının birçok alanında ayrımcılığa maruz kalma,karar mekanizmalarından dışlanma,eğitime ve ekonomik olanaklara erişimde yasaklanma,kadın cinsel organlarının sakatlanması ki bazı ülkelerde hala kadın sünneti uygulanmakta,üreme haklarının denetlenmesi,fahişeliğe zorlama ve yaşamın her alanında uygulanan sistematik şiddet kadınların cinsiyetlerinden dolayı yaşadıkları hak ihlallerinin başında yer almaktadır.
Kadınlara yönelik şiddetin en belirgin biçimde yaşandığı alan ailedir.Aile kavramı gittiçe kadınların insan haklarını en ağır şekilde ihlal eden fiillerin işlendiği kimi zaman da yaşam hakkının ve kişi güvenliğinin sonlandırıldığı alanlara dönüşmektedir.Bu gerçeğe rağmen devletler hala aile içi şiddeti özel bir sorun olarak algılamakta ısrar etmekte ve özel yaşama saygı gösterme adına bu şiddete müdahalede olumsuz refleks göstermektedir.4320 sayılı yasa uygulanmasında ciddi sorunlarla karşılaşılmaktadır.Bu yasanın ilimizdeki uygulanış biçimiyle ilgili olarak yaptığımız aratırmaya ilişkin raporu uygun bir zamanda detaylıca sizlerle paylaşacağım.
Kadına yönelik şiddet sadece kadınların mücadelesiyle son bulmayacak kadar yaygındır.Bu konuda tüm insan hakları savunucularının birlikte hareketle ve öncelikle de insan hakları savunucusu erkeklerin desteğinin şart olduğunu bilerek mücadele etmelidir.Yaşanılır bir dünya için kadına karşı şiddete hep berber hayır diyelim.