Elbette adalet dediğimiz kavramı adilane biçimde dağıtacağından şüphe duymamamız gereken hakimlerin maaşı yanına yaklaşılamayacak kadar yüksek olmalıdır. Hiç abartmıyorum ve inanarak söylüyorum. Öyle olmalıdır.

Hakim daha mesleğe başladığında evsahibi olmalıdır..Bu imkana sahip olmalıdır. Taşrada göreve başladıktan 3 ay sonra evsahibini mahkeme kürsüsünün önünde sanık olarak yargılamak zorunda kalıp kalmayacağı belli midir? Veya bir hukuk davasında haksız bir davacı olarak karşısında görmeyeceği?

Hakim daha mesleğe başladığında bir özel araca sahip olabilmelidir. Sabah mahkeme salonunda bilmem kaç yıl hapis cezası verdiği sanığın babası ile karşılaşmak zorunda kalmamalıdır akşam evine dönmek üzere otobüse bindiğinde.

Hakim maddi güçlük denen şeyle hiç tanışmamalıdır. Para kavramını unutacak kadar rahat yaşamalıdır.

Ayın sonunu nasıl getireceğini düşünmemeli,eşini çocuklarını kendini nasıl geçindireceğini düşünmek zorunda kalmamalıdır.Böyle bir derdi hiç olmamalıdır.Taksitle alışveriş yapmak zorunda kalmamalıdır.

Ve elbette herkes hakim olamamalıdır.

Özetle hakim, donkişotluk yapmak zorunda bırakılmamalıdır.

Ama bir gerçek daha; mevcut şartlar onu donkişotluğa zorluyorsa, sonuna kadar da donkişot kalmalıdır, kalamayacaksa hakimliği bırakmalı ya da hiç başlamamalıdır.

Kira,benzin,taksit vs. vs. kaygısı bolca olsa da; idealizmin doruklarında meslek sevgisi olan biri için, elbette iyi ve kötü günüyle-mevcut şartlarda- yaşanabilecek daha güzel bir meslek olduğunu sanmıyorum.