Yazmayayım dedim dayanamadım. Yaktım bir sigara başladım düşünmeye, kürsünün sağına mı durayım soluna mı diye. Evet bende sigara içenlerdenim. Herkes kadar ne kadar zararlı olduğunu bildiğim gibi hayatımın ne kadar önemli bir parçası olduğunu da kabul eden ve yadsımayan biriyim. Muhtelif defalar denediğim bırakma girişimlerini sone erdiren olay sigarayı 12 sene önce bırakmış bir büyüğümüzle yaptığım bir sohbet olmuştu. Konu bu mevzuya gelince taktiğini, başlarda neler hissettiğini, şimdi ne hissettiğini öğrenmek istedim ve söyledikleri benim için gerçekten manidardı.

Alıntı: “Bırakalı 12 sene geçti başlarda zordu ama zamanla alıştım yokluğuna. Evet yokluğuna alıştım amaaaa..; oniki senenin sonunda; arkadaşlarla oturulmuş güzel bir yemek sofrasında, yemeğin sonunda sohbete eşlik eden o ilk sigaranın dumanın bıraktığı hissi unuttum mu? İçki sofrasında ki yalnızlıklarıma yarenlik ettiği günlerde ona karşı hissettiğim minnettarlığı ? HAYIR. 12 senenin sonunda şu an bir tane yaksam sanki onca zaman bu sigarayı bırakmış olan ben olmayacağım. Son sigaramı 12 sene önce değil 10 dakika önce söndürmüşüm gibi yeniden başlayacağımı biliyorum ve bu duyguyu 12 sene boyunca tek bir gün kafamdan atamadım.”

Bunu duyduktan sonra bir daha sigarayı bırakmayı düşünmedim. Sigarayı bırakmak değil önemli olan, sigaraya hiç başlamamak.

Onlardan iseniz bunun kıymetini bilin ve lütfen tek bir dal dahi elinizde tutmayın,

Sigara tiryakisi iseniz de kendinizi fazla zorlamayın , onca sene stresli, mutlu, hüzünlü duygulu vs. anımda acaba yaksam mı bir sigara diye düşünüp anın tadını kaçıracağıma/etkisini artıracağıma - yakarım bi cigara, bakarım …. (keyfime).