T.C.
DANIŞTAY
VERGİ DAVA DAİRELERİ GENEL KURULU
E. 2006/199
K. 2006/312
T. 17.11.2006
• İŞYERİ AÇMA İZNİ HARCI ( Kendi Meslek Kuruluşlarından İzin Alan İş Sahiplerinin de Belediyelere Ayrıca "İşyeri Açma İzni Harcı" Ödemeleri Gerektiği Yolundaki Belirlemenin Avukatlara Uygulanamayacağı )
• AVUKATLIK BÜROLARI ( Bu Bürolar Nedeniyle Belirli Bir Kamu Hizmeti Karşılığı Alınması Esas Olan İşyeri Açma İzni Harcının Alınmasının Hukuken Mümkün Olmadığı )
• BELEDİYELERİN İZİN VERME VEYA KAPATMA YETKİSİ ( Belediyelere Ayrıca "İşyeri Açma İzni Harcı" Ödemeleri Gerektiği Yolundaki Belirlemenin Avukatlara Uygulanamayacağı )
2464/m.10, 81, 85
1136/m.9
ÖZET : Avukatlık bürolarının açılması veya çalıştırılması hususunda belediyelerin izin verme veya kapatma yetkisi bulunmadığının davalı belediye başkanlığınca verilen savunmada da kabul edildiği, bu bürolar nedeniyle belirli bir kamu hizmeti karşılığı alınması esas olan işyeri açma izni harcının alınmasının hukuken mümkün olmadığı, bu durum karşısında, İçişleri Bakanlığınca yayımlanan 4.9.2000 tarih ve 48119 sayılı genelgede yer atan "kendi meslek kuruluşlarından izin alan iş sahiplerinin de belediyelere ayrıca "İşyeri Açma İzni Harcı" ödemeleri gerektiği yolundaki belirlemenin avukatlara uygulanması mümkün olmadığından avukatlar yönünden iptali gerekir.

İstemin Özeti : İçişleri Bakanlığınca çıkarılan "İşyeri Açma İzni Harcı" konulu 4.9.2000 tarih ve 48119 sayılı Genelgenin ve bu Genelgenin duyurulması yolunda tesis edilen işlemlerin iptali istemiyle dava açılmıştır.

Danıştay Dokuzuncu Dairesi 9.12.2004 günlü ve E:2000/6986, K:2004/6517 sayılı kararıyla; 2464 sayılı Belediye Gelirleri Kanununun 81 inci maddesinde, belediye sınırları veya mücavir alanlar içinde bir işyeri açılmasının İşyeri Açma izni Harcına" tabi olduğunun hükme bağlandığı, bu düzenleme ile işyeri açma izninin belediye tarafından verilmesi şartı aranmaksızın belediye hudutları ve mücavir alanlar içinde herhangi bir işyeri açılması halinde işyeri açma izin harcı alınacağının öngörüldüğü, diğer yandan, anılan Kanunun 85. maddesi gereğince yayımlanan 2464 sayılı Belediye Gelirleri Kanununun Çeşitli Harçlarla ilgili Hükümlerinin Uygulanmasına ilişkin Yönetmeliğin 10 uncu maddesinin 1 inci bendinde. belediye sınırları veya mücavir alanlar içinde bir işyeri açmanın işyeri açma izni harcına tabi olduğu, 2'nci bendinde ise bu harcın uygulanmasında işyerinin; mağaza, yazıhane, idarehane. muayenehane, imalathane, fabrika, şube, depo, otel, kahvehane, eğlence, dinlenme ve spor yerleri, tarla, bağ, bahçe, çiftlik, hayvancılık tesisleri, dalyan ve voli mahalleri, madenler, taş ocaktan, inşaat şantiyeleri, vapur büfeleri gibi ticari, sınai, zirai ve mesleki bir faaliyetle başka bir iş ve girişimin yapılmasına ayrılan ya da bu faaliyet, iş ve teşebbüslerde kullanılan yerler olduğunun belirtildiği, uyuşmazlık:ta, barolara kayıtlı olarak avukatlık mesleğinin icrası için açılan işyerlerinin, açıklanan yasal düzenlemeler uyarınca, işyeri açma izin harcına tabi tutulmasında ve bu hususa ilişkin dava konusu Genelge ile buna dayanılarak tesis edilen işlemlerde hukuka aykırılık görülmediği, gerekçesiyle davanın reddine karar vermiştir.

Ankara Barosu Başkanlığının temyiz istemini inceleyen Danıştay Vergi Dava Daireleri Kurulu 27.1.2006 günlü ve E:2005/128. K:2006/1 sayılı kararıyla; uyuşmazlığın özünü, işyeri açma iznini barodan alan ve açacağı büronun nitelikleri barolarca belirlenen avukatların belediyelere ayrıca "İşyeri Açma İzni Harcı" ödemeleri gerekip gerekmediğinin belirlenmesine ilişkin olduğu, harç, karşılığında belirli kamu hizmetlerinden yararlananların bu hizmet karşılığında devlete ödemeleri gereken para olup, harcın yükümlüsü de, kamu hizmetinden yararlanan veya harca tabi işlemi yaptıran kişi olduğu, Avukatlık Kanununun 9 uncu maddesi uyarınca, ilgili baro tarafından ruhsatname verildiği andan itibaren unvanını kullanabilen avukatların levhaya yazıldıktan sonra kanunda belirtilen süre içinde baro bölgesinde nitelikleri barolarca belirtilen bir büro kurarak faaliyetle bulunmasının yasal bir zorunluluk olduğu, avukatlık bürolarının açılması veya çalıştırılması hususunda belediyelerin izin verme veya kapatma yetkisi bulunmadığının davalı belediye başkanlığınca verilen savunmada da kabul edildiği, bu bürolar nedeniyle belirli bir kamu hizmeti karşılığı alınması esas olan işyeri açma izni harcının alınmasının hukuken mümkün olmadığı, bu durum karşısında İçişleri Bakanlığınca yayımlanan 4.9.2000 tarih ve 48119 sayılı genelgede yer atan "kendi meslek kuruluşlarından izin alan iş sahiplerinin de belediyelere ayrıca 'İşyeri Açma İzni Harcı' ödemeleri" gerektiği yolundaki belirlemenin avukatlara uygulanması mümkün olmadığından avukatlar yönünden iptali gerekirken, genelgenin ve bu genelgeye dayanılarak baroya gönderilen işlemin iptali istemiyle açılan davanın reddi yolundaki Daire kararında isabet görülmedi ği gerekçesiyle kararı bozmuştur.

Davalı idarelerden, içişleri Bakanlığı ve Çankaya Belediye Başkanlığı, başka bir kurum yada kuruluştan izin alınarak da açılsa tüm işyerlerinin mevzuat gereği iş yeri açma izin harcına tabi olduğu, avukatlık bürolarının da bu kapsamda söz konusu harcı ödemesi gerektiği, Ankara Valiliği tarafından ise dava konusu genelgenin kendilerince ne düzenlendiği ne de uygulandığı, sadece duyurulduğu hasım mevkiinden çıkarılması gerektiği ileri sürülerek kararın düzeltilmesi istenmiştir.

Savunmanın Özeti: Savunmada bulunmamıştır.

Danıştay Tetkik Hakimi G.B'in Düşüncesi: Kararın düzeltilmesi isteminin reddi gerektiği düşünülmektedir.

Danıştay Savcısı Z.G'ün Düşüncesi: Temyize konu Danıştay Dokuzuncu Dairesinin 9.12.2004 tarih ve E;2000/6986. K:2004/6517 sayılı kararında yer alan düşüncemiz doğrultusunda karar düzeltme isteminin kabulü ile kurul kararının düzeltilmesinin uygun olacağı düşünülmüştür,

TÜRK MİLLETİ ADINA

Hüküm veren Danıştay Vergi Dava Daireleri Kurulunca, dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:

KARAR : 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanununun 54 üncü maddesinde, Danıştay dava daireleri ve İdari veya Vergi Dava Daireleri Kurullarının temyiz üzerine verdikleri kararlar hakkında, bu maddede yazılı sebeplerle kararın düzeltilmesinin istenebileceği belirtildiğinden ve dilekçede ileri sürülen sebeplerin bunlardan hiçbirine uymadığı anlaşıldığından,

SONUÇ : Yerinde olmayan istemin reddine, 17.11.2006 gününde oyçokluğu ile karar verildi.