|
|
|
|
|
|
Sayın Meslektaşım;
Burada aslında yeni (şartlarla) bir sözleşme akdedilmiş oluyor. 6 günlük süre de, azami sınır olarak belirlenmiş. Bu itibarla işçi "kabul" beyanıyla bağlı olacaktır. Geri dönemez.
İrade fesadı halinde ise 6 günlük süre sınır değildir. Sonrasında da "kabul"un asıl irade olmadığı ileri sürülebilir.
22. Madde tek başına (yani değişiklik önerisi)işçiye haklı fesih hakkı doğurmaz. İşveren, esaslı değişikliği işçi tarafından kabul edilmemesine rağmen uygularsa, ancak o halde 24. maddeye göre fesih gündeme gelebilir.
Saygılarımla,
|
|
 |
|
 |
|
Öncelikle, çok teşekkür ederim;
Kabulün asıl irade olmadığını ve aslında son durum itibarı ile bu şartlarda çalışmak istemediğimizi, işi kaybetme korkusu ile imzalamak zorunda kalmak üzerine yapılacak bir savunma ne derece geçerli olur sizce?
Bu irade fesadı hali midir? Nasıl değerlendirilmesi gerekir?
Sonuçta işçi, hiç de istemeyeceği bir durum karşısında ilk önce kabulden başka bir şansının olmadığını düşünmesi normaldir.
Ve akabinde dediğiniz gibi bu farkına varma 6 günle sınırlı değil elbette, ama tamemen alti gün içinde yeniden bir bildirimle yukarıdaki beyanla , değişikliği kabul etmediğini bildirebilir mi?
Sonrasında da işe devam etmeyerek, eğer ödenmez ise, kıdemi için, veya işe iade davası açabilir mi?
Ya da işveren ikinci bildirimi istifa olarak değerlendirebilir mi?
Çok karışık olmadı umarım..