Alıntı: Şimdi şöyle açayım konuyu biraz daha, tabiki öncelikle yanıtları için herkese teşekkürler. (A) zaten (Ü) ye vekaleten kira sözleşmesini imzalamış ama şu enteresanlık var burada, (A) aynı zamanda malik şirket (Ş) nin sahibi ve temsilcisi. Dolayısıyla esasen araya (Ü)'yü sokması ve ona vekaleten kira sözleşmesi imzalamasına gerek yok. Burada biraz kandırılması söz konusu (K) nın. Siz malik olduğunuz taşınmazı neden başkasına vekaleten kiralayasınız ki. Kaldı ki önceleri (Ü) adına kiraları tahsil eden (A) (ki zaten malik, (A) nın sahibi olduğu (Ş) şirketi) daha sonra doğrudan kendisi tahsil etmeye başlıyor kiraları. Yani baştan itibaren kiraları (A) tahsil ediyor. İlk makbuzlarında (Ü) ye vekaleten tahsilat makbuzu verirken sonradan doğrudan kendi adına makbuz vermeye başlıyor.

Anlatımınıza göre, akdin Ü ile K arasında kurulduğu kuşkusuzdur. Çünkü A'nın, Ü'ye vekaleten (temsilen) akit imzaladığı başlangıçta bellidir. (BK.32/1) Malk Ş, ticaret şirketi olup, şirketleri temsilcileri temsil ederler. (A.Ş: için TTK.317, LTD.ŞTİ. için TTK.540'a bkz.) Anlatımınıza göre bu manada A, Ş'nin yetkili temsilcisidir.

Somut olayda ise yine anlatımınıza göre, Ş'nin ortağı ve aynı zamanda yetkili temsilcisi olan A, kira akdini Ü adına kendi imzaladığı için Malik olan Şirket, akde başından itibaren vakıf olup, akde şirket (malik) adına herhangi bir itiraz da yoktur. Başka bir deyişle malik durumunda olan şirket, Ü'nün; kendi taşınmazını kiralayan sıfatıyla bir başkasına kiralamasına başlangıçta rıza göstermektedir.

Sonuç olarak, ilk günden itibaren kira tahsilat makbuzlarını Ü adına imzalayan A'nın, devam eden kiraları, hiçbir vekalet vurgusu yapmadan adını soyadını yazarak makbuzla tahsil etmesi halinde de, -kanaatimce- Ü adına kira bedellerini tahsil ettiğini kabul etmek gerekir. Aksi durum, MK.2 yasağına takılacağı gibi, temsil ilişkisinin bittiği kiracıya iletilmedikçe kiracının tahsilatın Ü adına yapıldığını kabul etmeye de haklı bir nedeni vardır.