Dost denıldıgınde ınanın guluyorum.Benım en ıyı dostum yıne benım ve annemdır.Onun haıcınde hıc bır seye ınanmıyorum.Ustelık belkı ılgınc gelebılır ama hayatımda hıc bır zaman dosta ıhtıyac duymadım.Belkı benım cok sey kaybetmıs oldugumu dusunebılırsınız.Dogru da olabılır.Cok sevdıgım hatta cok cok sevdıgım arkadaslarım muhakkak var ama benden ote ben yok...

Bir de ne kadar guzel yazmıssınız.Gercekten okurken keyıf aldım ama snırım duygusallıgı bıraz bozdum.Uzgunum ama bende henuz boyle duygular olusmadı.Saygılar...