"Âşık Ömer kulun, kurbanın olsun..."

Çünkü güzel gönül alıp gidersin,
Hoşça tut yanında mihmanın olsun;
Beni ferdalara sürer gidersin,
Unutma ahd ile peymânın olsun.

Meyl'ettiği için Ferhad'a Şirin,
Ol dahi yolunda terkeder serin.
Aramızda olan muhabbet sırrın,
Sakla can içinde pinhânın olsun.

Kaldır nikabını yüzün göreyim,
Varıp hâk-i pâye yüzler süreyim.
Ben senin yolunda canlar vereyim,
Hemen senin bana fermânın olsun.

Sağ olursam yine görem bir zaman,
Gönülden çıkarma sevdiğim heman.
Unutup bendeni istersen nişan,
Sînemde yâreler nişânın olsun.

Sen var iken hergiz bakmazam yâda,
Eş olayım Mecnun ile Ferhad'a.
Sen sağ ol sevdiğim dâr-ı dünyada,
Aşık Ömer kulun kurbanın olsun.

Âşık Ömer

17. yüzyılın ilk yarısında doğduğu tahmin edilmektedir. 1707'de ölmüştür. Hakkında fazla bilgi yoktur. Nereli olduğu da kesin olarak belli değildir. Hayatı acılar içinde geçen şair birçok eserler bırakmıştır geriye. Eserlerinde Osmanlıca terkiplerin ve Divan edebiyatının etkileri görülmektedir.