kızgın güneş altında,
yanıyor İstanbulum...
ülke gibi bir kentte,
yapyalnız olan kulum...

sözçükler kilitlenir,
umutlar zeytin ekmek,
kahvaltılarda yenir,
normaldır kahır çekmek...

saç sakal ağırırsın,
sesin çıkmıyor ama,
kendine bağırırsın...
perdeler küser cama...

çoluk çocuğum dersin,
anlamazlar ruhunu,
sonra döner gülersin...
kaybedersin oyunu...

akdevrim.istanbul.