Şiir Hayat adlı apartmanın;
Birinci katında anneneye muhtaçlığımız,
Altıncı katında öğretmenimize hayranlığımız,
on beşinci katında gizlice defter arasında sakladığımız,
yirmbeşinci katında evlilik yolunda ilk adımlarımız,
otuz beşinci katında saçlarını taradığımız kızımız,
ellinci katında sevmeye doyamadığımız torunlarımız,
Son kattında yalnızlığa dair korkularımızdır.

Şair;birinici katta oturupta son kata sesini duyurmaya çalışandır, şiir şairin sesidir.
Şair son kattan çevresini en iyi izleyen ve görendir. Gördükleri ve izlemledikleri ise şiirdir.

Şiir zamandan ve mekandan bağımsız ya da bağımlı gördüklerimizin ifadesidir.

Not: yazdıklarım şiir değildir.