Avukat meslektaşlarımız arasında avukatlık mesleğini olduğundan fazla bir yere götürmek hatta "kutsallaştırmak" gibi bir eğilim var ki doğrusu anlamak güç. Mağdur avukat olunca sanığı neden savunmuyoruz? Ne fark eder. Hukuk karşısında herkes eşit değil mi? Doktora savunan hasta yakınını savunuyoruz. Çocuklara para verip cinsel organını öptüren kişileri savunuyoruz. Avukata saldıranı savunmuyoruz. Neden? Sırf biz yapıyoruz diye avukatlık kutsal mı? İşin ucu kendi mesleğine dokundu diye genel duruştan sapmak hukukçu olmayı sindirememek demektir. Hakime saldıranları savunmak konusunda bu kadar hassas olunacağını sanmam. Dediğim gibi işin ucu kendine dokununca yan çizmek hoş değil.

Ayrıca Avukatlık Kanunu'nun ilgili maddesinde de Av. Eyüp Katı'ya katılıyorum. Bu durumda baroya bildirimde bulunmak gibi bir zorunluluk yoktur. Zira dava iki avukat arasında geçmez. Bir avukat sanık vekili durumunda. Diğeri ise müşteki asil durumunda.