Kişisel olarak şu kolej mezunları, şu üniversite mezunları, şu bölüm mezunları yardımlaşma ve dayanışma dernek-vakıflı adı altındaki oluşumlara sempati ile baktığım söylenemez. Sadece belirli bir kesimin katılımına açık oluşumlar beni sürekli az veya çok rahatsız etmiştir. ....lılar dayanışma ve yardımlaşma derneği, .... İli .... İlçesi’ni güzelleştirme ve kalkındırma derneği-vakfı gibi “hemşehri”cilik ruhunun beslediği oluşumlar da ben de hep aynı rahatsızlığı uyandırmıştır. Hemşehricilik benzeri bu tür dernek ve vakıfları, sağladığı bölgesel ve sınırlı faydayla birlikte gruplaşma psikolojisi doğuran, karşı tarafta dışlanmışlık hissi uyandıran örgütler olarak sevimsiz buluyorum.

“Türkiye’de meslek şövenizmi var, bu nedenle Amerika’da çalışmayı tercih ettim” diyor başarılı buluşlara imza atmış Türk kimyager. Belki katılırsınız belki katılmazsınız bu sözlere. Ben katılıyorum ve meslek konusunda yaşanan bu kendini üstün görme ve kendinden olmayanı dışlama psikolojisinin, mezun olunan okul, fakülte boyutuna kadar indirgenmesine ve yerleştirilmesine çanak tutacak örgütlenmeleri sevimsiz bulduğumu söylüyorum. Dilerim meslek konusunda yaşanan şovenizm zaman içinde aynı boyutu ile üniversite, fakülte, bölüm gruplaşması konusunda yaşanmaz.

Bunlar kişisel düşüncelerim, tespitlerim, hissiyatım. Böyle düşünüyor olmam demokratik toplumun gereği olan örgütlenme özgürlüğüne karşı çıkmam olarak algılanmamalı. Tasvip etmesem de bu tür örgütlenmelerin bireylerin demokratik hakkını olduğuna inanıyorum. Demokratik toplum olmanın bir diğer gereği de bireylerin farklı düşünme ve farklı düşündüğünü ifade edebilme hakkı değil mi. Ben de bu hakkımı kullandım.