Kucuklugumden beri 'balerin' olmak en buyuk hayalimdi... Ama Tarsuslu biri icin, sadece bir donem gidebilmek bile buyuk bir kazanimdi. Ilkokul birinci sinifta bir donem bale kursu acildi, fazla talep olmayinca ne yazik ki kapandi ve ben 'yasken'(agac yasken egilir) bir daha da acilmadi. Ama ben o gittigim bir doneme de sukrettim Keske imkan olsaydi. Ama Tarsus'ta degil de Istanbul'da ya da baska bir buyuk sehirde olsaydim sanirim hukuk benim icin cok uzak bir alan olurdu...

Bir diger hayalim ise-ki ilkinden de ucuk bulacaginiza eminim- 'hayvanat bahcesinde hayvan bakiciligi' idi. Ozellikle aslan, kaplan, panda vb hayvanlarin kafeslerinde calismayi cok isterdim. Ama bu kariyere nasil baslanacagini bile bilmedigimden, dahasi yine yasadigim sehirde ve civarinda hayvanat bahcesi bile olmadigindan, bu da sadece gonlumde bir hayal olarak kaldi.

Ama gercekci hayal olarak 'psikolog' olmak istedim. Ki, aslinda tek hedefim oydu ilk baslarda. Hukuk bir anda, bir haftada verilen bir degisim karariydi ve buna ragmen birinci siniftayken, 'bunu bitirince tekrar sinava girip bir de psikoloji okuyacagim, ya da psikoloji masteri yapacagim' derdim. Sacmalamisim evet.
Ama yine de hukukcu olmasaydim kesinlikle psikolog olurdum diyebilirim.

**Ortaokulda dil ogrenmekten aldigim zevk nedeniyle ingilizce ogretmeni olmayi da dusunmustum. Sonra lisede dil sinifi acilmayinca psikolog olmak icin sozeli sectim. Sonra psikoloji de esit agirliga gecti vs.. Ama kendimi gelistirebilecegim bir alan olmadigindan, ing. ogretmeni olmadigim icin mutluyum.