Sayın av.kadirpolat,

Sayın avukat y, konu başlığını “boşanma davasında delil yokluğu” şeklinde belirtip; davalı eşin boşanmaya sebebiyet veren kusurunu “gören tanık” olmadığını yazmasının akabinde; delil olarak göstereceği tanıkların da beyanlarının “etkili olmayacağını” düşündüğünü belirtmiştir. Soru “Meslektaşların soruları” kısmında sorulmuştur ve avukat y de bir “avukat”tır; eminim ki Sayın avukat y de “tanık beyanı” delilinin boşanma davasında muteber olduğunu bilmektedir; fakat anlatımından anlaşılan davaya delil olarak sunacağı tanıkların (beyanlarının) davalı eşin kusurlarını ispatlayacak yeterlikte olmadığı düşüncesindedir. 5 no lu mesajınızdaki anlatımınızın aksinin iddia edilmesi söz konusu değildir. Lakin Sayın avukat y nin derdi zaten 5 no lu mesajınızda anlattığınız hususları tanıkla ispatlayamamasıdır (diye düşünüyorum ). Yani benim anladığım; Sayın avukat y “sadece tanıklar var” demiyor; tanıklar var; fakat davalının kusurunu ispatlayabilecek yeterlikte bilgi ve görgüye sahip değiller; kusuru tanık beyanlarıyla ispatlayamıyoruz diyor.

Sayın avukat y sorusunda, müvekkilinin eşinden izinsiz (habersiz) kürtajıyla ilgili bir durumun varlığını belirtmiş; ben de bu konunun eşe bildirilmesi ve eşlerin birlikte karar vermesi gereken bir husus olması hasebiyle; mevzuatta ne şekilde düzenlendiğini belirtmek amacıyla ve “SADECE AYRINTI” diyerek düzenlemeleri aktardım. Ve bu durum, davacı eş için bir “kusur” dur. Bu sebeple de mesajımın “not” kısmında aktarımımın sebebi; gayet açık olduğu üzere; her ne kadar bu hususun davacı için kusur olduğu kanaatinde isem de önemli olanın boşanmayı istemeyen davalı eşin kusurunun ispatlanması gereğine dikkat çekmektir. (Muhakkak ki “kusurlu olan eş” boşanma davası ikame edebilir; kaldı ki ben bunu, 4 no lu mesajımda yazmıştım. ) Neticeten tüm katılımcıların belirttiği gibi davalı eşin kusuru ispatlanırsa boşanma gerçekleşebilecektir.

Not: 4 no lu mesajımda aktardığım düzenlemeyi sadece “genel kültür” olarak değerlendirmenize katılamayacağım. Çünkü evlilik birliğinin en önemli ayaklarından biri “güven” dir. Siz de taktir edersiniz ki; müstakbel annenin (evlilik birliği içerisinde) tek başına karar alıp rahmin tahliyesini yaptırması, haberdar edilmeyen davalı eşin güvenini sarsacak bir husustur, bu bir kusurdur. Bu düzenleme olmasa dahi “kusur” değerlendirmesine mahal verecek bir hususun genel kültür bilgisi olarak anılması rahatsız edicidir

Merakımı giderdiğiniz için de ayrıca teşekkür ederim

Saygılarımla…