Sayın A.G. Coşkun,

hikayeyi Sizde bilirsiniz herhalde; "olayda iki şık var...birini şu veya bu sebepten göz ardı edelim...gelelim ikinci şık'a " diyerek başlıyan ve bu şekilde sonsuza kadar uzayabilecek olan hikayeden bahsediyorum.

Olayınızda da iki şık var:
Birincisi: Yargıtay hukuki açıdan Sizinle aynı fikirde değil. Nasılki sendika genel başkanlığı sizin müvekillerinizle aynı fikirde değilse ve ilk mahkeme onların hukuki görüşleri yönünde karar verdi ise yargıtay'da sırf hukuki gerekçelerden yola çıkarak sendika genel başkanlığına ve ilk mahkemeye hak verebilir. Bu konuda tartışılacak bir mesele yok zannedersem; ortada sendika genel başkanlığı ile sizin müvekilleriniz arasında hukuki bir anlaşmazlık var ve yargıtayın karşı tarafın gerekçelerine uygun bir yaklaşımı var. Bu durum aslında bizim hukuk sistemimizin yapısına uygun bir durum; ortada haklı olduğunu iddia eden iki taraf var ve mahkeme bunlardan birisinin haklı olduğu kanaatine varıyor ve ona hak veriyor. Yargıtay değişik sebeblerden dolayı yanlış bir kararda verebilir. Bu gibi durumlarda gözümüzü dış dünyaya çevirip oradaki hukukla kendi hukukumuzu ve kendi uygulamamızı karşılaştırmak sağlıklı sonuçlara varmamızı sağlar.

İkinci şık: yargıtay ya hukuki bilgisizliğinden yada taraflı olduğundan size ve müvekillerinize karşı tavır takınıyor ve karşı tarafı, hukuka aykırı olarak, haklı çıkarıyor.

Açıkça söylemek gerekirse, bir hukukçunun kendi üst mahkemesi hakkında böyle bir kanıya varması bile üzücü bir durum. Birde eğer gerçekten böyle bir kanıyı kuvvetlendirecek bir uygulama varsa, buyurun o zaman cenaze namazına.

Saygılarımla