Kadın pencereden bakıyor daha çok,,, perdesi hep yarıaçıkta bırakılmış,,, saçlarını boyamaktan da vazgeçti epeydir,,, yolunu gözlemiyor ya artık kimsenin,,, sadece iki apartman arasındaki boşluktan denize bakıyor,,, denizden gemiler daha az geçiyor,,, farkında bunun,,, oraya perde çekmeye gerek yok şimdilik,,, öyle düşünüyor, her gece kendini çekerken kendine,,, çiçek saksılarını pencere denizliğinden alıp, balkona taşıması sadece, kedileri rahatça görebilmek içindi,,, ama son günlerde pencereden yiyecek atmıyor onlara,,, her sabah, henüz üzerini giyinmeye zaman vermeden, kahverengi uykututmaz sabahlığını geçirip üstüne sokağa iniyor,,, sahibi, öylece orada bırakıp kaçmış uzunca bir duvarın önünde bekliyor kediler onu şimdi, sessiz bir anlaşma var aralarında…

Kadın pencereden bakıyor daha çok ve gökyüzüne zaman zaman,,, yeni ay doğduğunda tarihi yarımadanın ucundan,,, günün ışığı sönüp de geceye aydınlanmadan önce ve düşünmüyor artık,,, içinden şiirler de geçirmiyor,,,
“Sayısız penceren vardı bir bir kapattım / Bana dönesin diye bir bir kapattım / Şimdi otobüs gelir biner gideriz” diyen Turgut Uyar’ı hatırlamıyor bile…