Ne olduğumuz, kişilik özelliklerimiz, biraz da yaşadıklarımızla, dış ortamdan aldığımız etkilerle şekillenmiyor mu? yani birgün bir şeye canınız sıkılıyor. belki suratımız asılıyor, gözlerimizin ışığı sönüyor. O anda ilk kez bizi gören biri ' asık suratlı, ya da ciddi, mesafeli ' diye yorum yapabiliyor hakkımızda. Birgün de bu kez sevinçli birşey oluyor hayatımızda. Yüzümüzde güller açıyor. Bir enerji bir pozitiflik sormayın. O gün bizi ilk kez gören biri ' ne kadın be. Harika' diye düşünebilir. Bugünlerde bir söz okudum hayata dair ve çok hoşuma gitti. Diyor ki. ' Ya hep ya hiççi olmak bir tür kişilik bozukluğudur. Yani ya hep ya hiç demek zorunda değilsiniz. Ne siyahtır hayat ne de beyaz. Aslolan gridir gri ' yani olabildiğimiz kadar neşeli olalım. Hüznü kederi de abartmayalım. ne bir azize olalım ne bir şeytan. Ne çok paragöz olalım, ne çok har vurup harman savuran gamsız biri. Ne çok mutaassıp olalım ne çok modern. Ne çok önemseyelim başkalarını, ne çok boşverelim insanları. Herşey dozunda güzel.