Yıl sanırım 2003 Ankarada Yargıtay'a seçilmek için uğraşan bir yargıç. Bir alacak davası. Benim iki müvekkilim var birisi beni azletti ve karşı tarafa ibraname verdi. Yargıç karar veriyor:

Davacı falanın .... tl alacaklı olduğunun kabulüne, diğer davacı hakkındaki davanın müracaata bırakılmasına.

Ben şaşırdım ama salon kalabalık. Herhalde dedim laf ağzından yanlış çıktı. Gerekçeli kararda düzeltir.

Baktım gerekçeli karar da aynı. Hakim de o sırada kalemde oturuyor işlem yapıyor. Sanıyorum devir sırası idi.

Hakim bey sizinle biraz görüşebilirmiyiz dedim. Buyurun dedi. Hakim bey özel görüşsek odanızda dedim. Benimle ne özel görüşeceksin dedi. Kalem dolu. Katipler. İş takip eden insanlar.

Çok bozuldum. Hem uyarmaya çalışıyorum hem de fırça yiyorum.

Peki hakim bey dedim siz kararı okudunuz mu?

Elbette dedi okumadan mı imzalayacağım.

Kalemde sanırım 5-6 avukat veya iş takip eden insan var ve tüm kalem personeli orada.

Benim de kafamın tası attı. Paki dedim bu ne biçim son karar? Son kararda dava başvuruya bırakılır mı?

Birden bir hayret ifadesi. Öylemi yapmışım? Siz karşı tarafın avukatını arayın da düzeltelim, ya da boşverin aramayın, tebliğe de çıkarmayın düzeltelim.

Karar bu nedenle temyiz edilmedi (kısa karara aykırılık nedeni ile)

bu olaylardan birincisi benim yaşadığım. Bire de bir arkadaşımın anlattığı bir olyı aktarmak isdtiyorum.

Yer Ankara Sincan Asliye Hukuk

Dava boşanma:

Tarafların ikisi de anlaşamadıkları için boşanmayı istiyor. Hakime hanım da sıkıştırıyor. Niye anlaşamıyorsunuz?

Sonuçta cevap. Evlendiğimizden beri birlikte olamadık.

Hakime hanım biraz daha sıkıştırıyor. Yeterli sonuç yok. Tanık yok. Dönüyor avukat arkadaşa;

Bu koşullarda nasıl boşayayım diyor?

avukat arkadaşın cevabı:

Valla hakime hanım ben görevimi yaptım. Boşamazsanız birlikte olmalarını sağlayın. Bu evliliğin kurallarından biri diyor.

Karar boşanma olarak çıkmış.

Saygılar