Burada bir yolsuz tescil olduğunu düşünmüyorum. A ancak B'den tazminat isteyebilir. B için ise eğer B kötü niyetli ise BK 41/2'nin uygulanması istenebilir. Yani ahlaka aykırı bir fiil ile başkasının zarara uğramasına bilerek sebebiyet veren şahıs da o zararı tazminle yükümlüdür. Burada B'nin kasıtlı olduğunu kanıt yükü ise bunu iddia edene düşer, yeter ki ortada Yargıtay'ın kötü niyetin varlığına karine kabul ettiği fiili bazı durumlar olmasın.