Sayın Jeanne D'arc,bu konuyla ben de uygulamada karşılaştım.Sorunuzda çocukların "...teslime karşı çıkmaları" sözüyle anlatmak istediğiniz,amiyene söyleyecek olursak,çocukların anneye gitmeme konusunda direniyor olmaları galiba.Bu durumda, eğitimci çocuklarla kısaca özel bir görüşme yapıyor ve kanaatini,yani infazın gerçekleştirilmesi ya da gerçekleştirilmemesi yönündeki görüşünü icra memuruna bildirerek tutanağa geçirtiyor.İcra memuru da,genellikle eğitimcinin kanatine uygun davranıyor.Sizin vakıada çocukların yaşı büyük.Yargıtay ve Avrupa çocuk hakları sözleşmesi "görüşlerini ifade etme olgunluğuna ermiş küçükler" in iradelerine itibar edilebileceğini söylüyor.Zaten,velayetin düzenlenmesinde de bu durum dikkate alınıyor.Somut olayınızda nasıl bir vaziyet var bilemem;ama anneye gitmek istemeyen bir çocuk,zorla götürülse bile bunun çocukta psikolojik travmalara yol açabileceği muhtemeldir.Çocuğun,babanın daha önceki (varsa böyle bir şey tabii) telkinatlarıyla mı,yoksa gerçekten özgür iradesiyle mi,gitmek istemediği iyi anlaşılmalı bence.Acizane tavsiyem,icra marifetiyle değil de,değişik iletişim yolları denenebilirse sanıyorum hem çocukların hem de ebeveynlerin yararına sonuçlar elde edilebilinir.Çocukların üstün çıkarlarının anne-baba sevgisinden daha üstte tutulduğunu vurgulamak isterim.selam ile...