Stajımı yaptığım dönemde Ağır Ceza üyesinin bizlerle yaptığı bir sohbet olmuştu. Bu sohbette hukukçu olmakla ilgili şöyle bir hatırasını aktarmıştı :

" Biliyorsunuz Sıhhiye çok kalabalık, bazen orada yürürken insanlar üstüme üstüme geliyor. Birçoğu da o kadar kaba ki neredeyse bilinçli olarak insana çarpıyorlar. Geçen biri çarptı, sinirlendim. Döndüm adama, sonra düşündüm. Şimdi ben bu adama bir iki laf edeceğim, o bana cevap verecek, itişip kakışacağız, ben bunu iteceğim, ayağı kayacak düşecek. Kafayı çarpıp ölecek, buyur sana kastı aşan adam öldürme. Değmez bilmemkaç yıl yemeye diye düşünüp, uzaklaştım."

Hukukçuluk biraz da öngörü ve tedbir demek galiba

Saygılar.