Benim bu konuda çok "garip" anım var kafat beni en çok çıldırtan ve akabinde güldüren anımı paylaşmak isterim.

Davacı vekili olduğum bir davada karşımdaki hasım vekili ÜSTADIM benden yaşça çok büyük (60ını geçmiş) ve çok daha tecrübeli bir avukat.

Fakat ne var ki ,maalesef ,duruşmalarda tecrübesini ve büyüklüğünü göstermediği gibi her duruşmada gençliğime ve tecrübesizliğime atıf yaparak savunma yaptı (Sanki benim gençliğim müvekkilinin borcu olmadığının ispatıymış gibi). Ayrıca üstadımız her duruşmaya müvekkiliyle geliyor ve sanki borç kendisininmiş gibi duruşmada bağırıp çağırıyor hakimin suratına evrak sallıyor. Kürsünün önüne geçip davayla alakasız evraklar gösteriyor; ben söz almışken sözüm kesiliyor. Çok ilginç yani. Ben ilgiyle izliyorum ikisini.

Ben her duruşmada sessiz kaldım ve tartışmaya girmedim. Fakat en son duruşmada sinirimi o kadar tepeme çıkardı ki Hakim'e dönüp "Efendim ben taraf değil vekilim. Üstadımı uyarmanızı Mahkemenizden talep ediyorum. bu şekilde savunmam yapmam mümkün değil" dedim artık.

Duruşma sonunda koridorda Üstad benim kolumdan tuttu, "Sen beni carcar hakime ne şikayet ediyorsun "dedi. İnanabiliyor musunuz. PES dedim. Ama bir sonraki duruşma için Barodan gözlemci göndermelerini isteyeceğim.

Buna benzer daha birsürü şey gördüm meslektaşlarımdan. Fakat şunu farkettim. Karşı tarafımdaki avukat güleryüzlü olduğu ve taraf değil vekil gibi hareket ettiği zaman ben o duruşmaya keyifle gidiyorum. Keyifle duruşma öncesi ve sonrası keyifle sohbet ediyorum. Mazeret göndereceksem önceden haber veriyorum. Kısacası Avukatlık Kanunu'na ve meslek kurallarına riayet eden tüm meslektaşlarıma aynı hoşgörü ve saygıyı gösteriyorum.

Umarım tüm meslektaşlarımız da bu kurallara her zaman riayet ederler.