Alıntı: Yazan seyitsonmez Stajyerken Esenler'de fakir bir eve hacze gitmiştim. Mesleğe başlamanın havası ve iş bitirecek olmanın sahte gururu var içimde. O dönemde rahmetli Kıvırcık Ali'nin "şeref ekmek bulamazken, şerefsiz budu götürdükçe garip anam içim yanıyor" diye türküsü meşhur ve bende çok dinliyorum. Eve girdim evde kaydadeğer hiçbir şey yok, sadece bir müzik seti var. Zaten evdekilerde garipler sesleri çıkmıyor, bende güya işimi yapacağım ya, aldım müzik setini icra arabasının arka koltuğuna koydum, incelerken pille çalıştığını gördüm, baktım içinde kaset var. Bastım çalıştı ve Kıvırcık Ali'nin "şeref ekmek bulamazken şerefsiz budu götürdükçe garip anam içim yanıyor" türküsü çalmaya başladı ve ben ağladım.

Çok ilginç bir anı. Paylaştığınız için teşekkür ederim. Biraz benzeyen bir olayı da ben yaşamıştım henüz 2-3 aylık avukatken. Hacze gittiğimiz evde çocuklar televizyonda çizgi film izlerken, görevli televizyonu kapatıp kablosunu toplamaya başlamış, o minikler adamın bacağına sarılıp ağlamışlardı. Bu görüntü bana çok dokunmuştu, haciz yapmadan çıkmıştık.