Daha yakın bir geçimişte yaşadığım yatılı okul anılarım canlandı nemlenen gözlerimde.
Ben babamın da okumuş olduğu Düziçi Öğretmen okulunda okdum 1,5 sene.
Babamın muhteşem anılarını dinleyerek gelmiştim o yaşıma. Allah uzun ömürler versin, Babam da çok anlatırdı sinema gösterimlerini.
Ben hayatımda daha buyuk bir başarım olamaz artık sanmıştım o okulda okumya hak kazandığımda.
Ne var ki bir buçuk sene geçirebildim O, güzel ama babamın anlattıklarının yanından geçemeyecek yerde.
Ben okula başladığımda da sinemanın akıbeti aynıydı. Orada sinama izleyemedim ben.
Ve aydın insanlara beşiklik edebilecek aydınlığa sahip değildi artık orası.
Sinema salonun ışıkları sönmüştü ama film de başlamıyordu bir türlü...
o karanlıktan aydın çıkabilen arkadaşlarım oldu ama... ve yatılı okul arkdaşı ev arkadaşına, yurt arkadaşına benzemez,bunu bilen bilir...

Saygılarımla...