Babaannemin adı Ayşe, anneannemin adı Gül, olmuş Ayşegül.(Bileşik olarak)

Kavga çıkmamış böylece. Evde ve okulda "Ayşe" derlerdi, Gül'ü eklemeden. Hiç Ayşegül yoktu çevremde.İlk kez Refik Halid Karay'ın öyküsünde karşılaştım adımla.Sanki beni anlatıyordu "güzel Ayşegül, akıllı Ayşegül" diye. :=)

Sonra bir gün lisede edebiyat öğretmenim(tüm kız öğrenciler hayrandı ona) bana "Ayşegül" deyiverdi. Duyduğum mutluluğu, zevki anlatamam. Üniversiteye başladığım yıl, artık Ayşegül'düm. Kimse adımı bölerek konuşamaz benimle.

Geçen yıl kimlik belgemi yeniletmek için baş vurdum. Bir türlü çıkmaz. Kısa bir araştırmadan sonra "Ayşegül" yok ama "Ayşe Gül" var dediler.Canımdan can koptu sanki. Yarım asırdır taşıdığım isim gitmiş, yerine başka bir isim gelmişti.

Kaydım Ceyhan'da. Oraya gitmem gerekmiş. Gittim, itirazımı yaptım. Kütük açıldı orada ayrı yazıyor. Bir itiraz daha... Kütükler bilgisayara aktarılırken oluşmuş bir hata. Tanık bulmamı istediler. Eski belgelerim yanımdaydı. Pasaport, ehliyet falan. Kütükte başka Ayşegül aradılar. Aynı tarihlerde doğan. Bulamayacaklarını söyledim övünçle, tek Ayşegül bendim.Nüfus Müdürü kendi yetkisini kullandı ve isteğim doğrultusunda kimliğim çıktı.

Ne büyük bir keyif.İki kadının genlerini taşıyan ben, onların ayrılmalarını engellemiştim.

Anlamları mı? Yalnızca Ayşe'nin "dinsel" mesajını bilirim anlamını değil. Gül ise herkesin bildiği bir söz.

Yazarlık derslerimde öğrencilerime öykü kişilerinin isimlerini bilinçle oluşturmalarını öğütlerim. Kahramanınız Alevi kökenliyse adı asla "Ayşe" olamaz. Sünni biriyse "Timur" kullanılamaz.(Örnekler çoğaltılabilir) Kenan, Bülent, Rahşan, Adnan, Seçil, Bayram, Ramazan gibi isimler de kimlik ve dönem belirten örnekler arasındadır.