çok üzülerek söylüyorum ki 'mavi gözlü dev', bana nazım hikmet'in heran içinde saklı tuttuğu o derin tutkusunu yaşatamadı..
filmin her açıdan kötü olduğunu düşünsek bile, içinde nazım hikmet'in oluşu o filmi güzel yapacaktır..o nedenle fazlası ile acımasız eleştireceğim,aksi takdirde objektif olmuş olmam..
senarist ve yönetmenin işi bu denli kolay ve güzelken ellerinden böyle bir iş çıkması beni şaşırttı doğrusu.. başarılı oyunculuğun dışında filmi ayaktat tutan tek şey nazım hikmet'in kendisi ve izleyicinin ona olan tutkusu idi bana kalırsa..
nazım hikmet,hapishane koşullarında bile politik cesareti sanatsal yaratıcılıkla birleştirmiş bir yazardır, yani nazım hikmet başlı başına sanatsal bir portredir. elinizdeki yaşam,öykü bu denli tutkulu, bu denli zenginken sinema perdesine nazım hikmet'i bu şekilde yansıtmak bana kalırsa haksızlık..
sinema görsel bir sanattır, oysa ben çoğu zaman tiyatro izlediğim yanılgısına düştüm..
yönetmenin başarısızlığını, çok başarılı oyunculuk örtmeye çalışmış, fakat kurgu yönünden de zayıf olan filmi kurtaramamış.
nazım hikmet'in çok yönlülüğünü,devrime gönül verişini, ülkesine,halkına,doğaya ve en iyi şiirlerini ithaf ettiği kadınlara tutkuyla aşık bir romantik oluşunu sinema perdesine dökme fikri bile insanı tutkulu ve heyecanlı bir bekleyişe sürüklemiyor mu? yıllardır zımni herkesin içinde var olan bu talebe cvp vermek için kollarını sıvayanların biraz daha hassas ve özenli olmaları gerekmiyordu? heyecan,tutku,aşk, çözümcülük,devrimcilik...dozlarının fazlası ile arttıralarak verilmesi gerekiyordu, sinema başarılı makyaj ve oyunculuğu ile nazımın şiirlerini okuyan bir oyuncu kadrosunu çekmek değildir,nazım hikmeti anlatmak bu değildir..
yevgeni yevtuşenko, nazımı anlattığı 'Romantik Komunist' adlı kitabının önsözünde nazım'ı bir aktör, o dönemi bir oyun gibi görüyor ve şu sonucu çıkarıyor:
' oyuncu müthiş,ama oyun berbat!'

tıpkı filmde olduğu gibi... 'oyuncu müthiş, senaryo,kurgu,yönetmenlik berbat!'