Sn.Kayar yine çok güzel bir konuyu gündeme taşımış.
Bekar kadınların anne olmalarının önünde hukuki bir engel göremiyorum. Burada temel engel, toplumsal. Büyük kentlerin belli bakış açısına sahip insanları dışında "bekar anne" konumunu dışlamayan pek yok gibi. ( istisnalara teşekkürü bir borç bilirim.)

Evliliğin bir kurum olarak kutsanması, cinselliğin ancak evli olmak kaydıyla yaşanmasının hoşgörülmesi ve sair nedenlerle evli olmayanların haklarının toplum tarafından sınırlandırılması faşizan bir tutum.

Şimdi bir varsayımda bulunuyorum : bekar bir anne evlat edindiğinde toplum buna sempatiyle yaklaşacaktır, çünkü bebeğin oluşumunda "bekar anne"nin cinselliği yer almamaktadır. Bkz. şarkıcı Nilüfer örneği. Ancak evlilik dışı bir bebek "doğurursanız" işler değişecektir. Bkz. Herhangi bir evlilik dışı doğum hali.

Sn.Adilyaşamın bu tür konulardaki serzenişlerinin altında bu tür bir toplumsal bakış açısının yattığını düşünmüyor değilim. " Özgürsen özgürlüğünü bil, her istediğini yapma, sırf istedin diye çocuk doğurup toplumun/bizim değerlerimizi hiçe sayma..." Ben çocuk doğuruyorsam ve bu çocuğa yaşaması için gerekli koşulları, sevgiyi, saygıyı sağlıyorsam bundan topluma ne? Çocuk dövmeyi "tedip hakkı" içinde değerlendiren bir toplumun bana öğretecek bu kadar çok şeyi var mı gerçekten? Sokakta çocuğunu pataklayan evli bir anne ile aynı şeyi yapan bekar bir anne arasındaki fark ne? Ya da sevgiyle çocuğunu yetiştiren evli ve bekar anneler arasındaki fark?

Bu fark çoğunluğun neden hoşlandığı ile ilgili aslında, ya da neyi benimseyip içselleştirdiği ile.

Kalabalıklar acımasızdır!

Saygılar.