her zaman hayvanlarla anlatıan anıları ya da görüşleri dikkatle okur ya da dinlerim. ama ne var ki ben bir metropol çocuğuyum, hayvanları hayvanat bahçelerinde gördüm. her pikniğe gittiğimizde mutlaka bi sokak köpeği bulur onla saatlerce oynardım.

amatör olarak paraşütçülükle ilgileniyorum, geçenlerde de bir yer eğitimi sırasında yanımıza arazide bi köpek takıldı... her ne yaptıysak da gitmedi, paraşüt kanadı için yırtıcı patileri çok büyük tehlike oluşturduğu için onu uzaklaştırmak zorundaydık ve bu asil görev bana verildi. hayvanla biraz(yaklaşık2 saat ) oynadıktan sonra sağ dizimde ince bir ağrı hissettim ve olduğum yere yığıldım. meğersem zaten menisküs olan dizimde bağ yırtıkları da oluşmuş... işin sonunda karabaş beni paraşütçülükten zorunlu emekli etti ama yine de severim onu... geçen hafta eski grubumu izlemeye gittim. karabaş beni hemen tanıdı, kıyafetimi giymediğimi anladı galiba ki, üzgün gözlerle uzun uzun süzdü beni dizimiin elverdiği müddetçe oynadım onunla...

beni çok sevdiğim paraşütçülükten malülen emekli etse de severim karabaşı