Benim avukatlık mesleğine ilişkin algım, bu mesleğin bilgi , beceri kadar kişilik yapısıyla da çok direkt ilgili olduğu yönündedir. Mücadeleci bir kişilik yapısı olmayan, sosyal becerileri üst düzeyde gelişmemiş ve edindiği bilgi ve becerilerini uygun bir şekilde kullanamayan birinin bu meslekte şansı olduğunu düşünmüyorum. Bu ne demek? Elbette sayılanlar tüm meslekler için geçerli olmakla birlikte avukatlık mesleğinin biraz daha yüksek sosyal beceriler gerektiren, mücadeleci, girişimci insanlar için seçilmesi uygun bir meslek olduğunu düşünüyorum..

İstihdama ilişkin sorunlar pek çok meslek alanı için geçerlidir. Bugün Türkiye geçmişte de olduğu gibi genç nüfusu yoğun, eğitimli işgücü oranı yüksek ve ancak yetersiz istihdam politikaları nedeniyle istihdamın yaratılmadığı insan yoğun işgücü yapısı olan bir ülkedir. Dolayısıyla bu tür ülkelerde her zaman emek ucuz, ekmek de aslanın ağzındadır. Hatta rivayetler midesine indiğini söyler..Dolayısıyla genç avukatların kaygısı anlaşılıyor ancak bu sorunun çözümü başka mesleklerin sınırlarına taşarak çözülemez. Uygun bir eğitim planlaması yapılmalı ve ne kadar ihtiyaç varsa o kadar öğrenci alınmalı diyoruz. Ancak üniversiteler sadece meslek edindirilen yerler değil dolayısıyla oransal artış hedeflendiği için de bu çocuklar ne yapacak sorusunun yanıtı düşünülmeksizin habire öğrenci alıyoruz.. bugün yapılması gereken daha iyi eğitim politikaları üreterek ihtiyaç olan alanlara bu eğitim talebini kaydırmak olmalı. fakat bu ülkede herkes her meslek saygındır gözüyle bakmadığı sürece herkes doktor herkes avukat herkes mühendis olmak istiyor. oysa ki ara insangücüne ihtiyaç belirgin. öğretmenliğe de bakış bazı insanlarca böyle ve kolayca alternatif bir alan gibi düşünülüyor.. aslı sorun meslekleşmede belli değerlerin yıkılması.. insanlara her mesleğin değerli olduğu bilincinin aşılamaması ve biz naapıcaz!! (özellikle öyle yazdım) diyen bir genç kitlenin oturup oturduğu yerden çözüm üretilmesini beklemesi.. işin kolayına kaçıp başka meslekleri basamak olarak kullanma çabası..