Ne yazık ki Türkçe öğretimine yabancı dil öğretimi için ayrılan zaman, emek, para, uğraş ayrılmadığından, herkes Türkçe öğrenimini küçümsediğinden, eğitim programlarının içeriği öğretmek değil usandırmak üzerine kurulu olduğundan çocuklar, gençler kendi dilini öğrenemeden hayata atılıyor. Büyük bir ayıptır gerçekten, ama bu durum o gençlerin ayıbı değil, anadil eğitimi veremeyen devletin ayıbıdır. Anadilini öğrenemeyen bir insan ne yabancı dil öğrenebilir ne kendini anlatabilir ne de sağlıklı düşünebilir. Çünkü sağlıklı düşünmenin yolu sağlıklı dil kullanımından ve iletişimden geçer.
Eğer fakültelerde konulan Türkçe dersleri başarılı olabilseydi evet derdim, zararın neresinden dönersek kârdır düşüncesiyle. Ama kendi dilini ilk ve ortaöğrenimde öğrenemeyenler fakültede ne öğrenme çabası içinde oluyor ne de öğrenebiliyor.
Dil öğreniminin önceki aşamalarda tamamlanması gerektiğini, fakülte öğrenimi sırasında ise yazma becerilerinin geliştirilmesi gerektiğini düşünüyorum.