Memleket hikayeleri okumak gerçekten güzel.Ben de karadenizliyim hatta bir tarafım da sürmeneli.Son trabzon anımı hiç unutmam canımı zor kurtarmıştım.yıl 2002 Fener-Trabzon maçı kalktık trabzona gittik.Şehrin girişinde bizi binlerce polis karşılayınca durumun vehametini anlamaya da başladık.Neyse stadın içine girdiğimizde işlerin hiç de yolunda gitmeyeceği aşikardı.Netice olarak trabzon tribünlerinden kafama gelen eşyalar hayli ilginçti.Kemençe, ev telefonu,tırnak makası,sürmene bıçağı vb.gibi alet ve edevatlar.Çıkışta otobüsümüze atılan taşlar da cabasıydı.Neticede böyle şeyler oluyor canımı zor kurtarmıştım ama çok eğlenceliydi.Keşke onların yerine lahana sarması,mısır ekmeği,kuymak hamsili pilav atsalardı...Ama en kısa zamanda trabzona yine gideceğim sırf akçaat köfte yemek için...Tüm karadenizlilere selam