Evlilik müessesesinin kurulumu aşamasında eşlerin irade beyanları yeterliyken bu müessesenin sona erdirilmesi için gerekli kararı neden hakim veriyor?

MK md. 170 : Boşanma sebebi ispatlanmış olursa hakim boşanmaya veya ayrılığa karar verir.

Boşanma sesebinin ispatlanmış olması için hangi yollara başvurulduğu Aile Hukuku davalarına bakan avukatların malumudur. Toplumun, medeniyetin temel taşı olan aile kurumunun mahremleri mahkeme salonlarında, dava dosyalarında nasıl pervasızca ortaya seriliyor biliyoruz. Bütün bunlar ne kadar gerekli?

İnsanlar kendi iradeleriyle yaptıkları bu sözleşmeyi yine kendi iradeleriyle bozabilmek adına utançlarını bir kenara bırakıp, eşlerinin mahremiyetini hiçe sayarak olanı biteni anlatırken yüzümüzün kızarmaması ne garip...

Boşanma davası kamu düzenine ilişkin olduğu için kararı hakim verir.
Kamu düzeni neden bireylerin şahsi kararlarını bağımsızca almalarıyla bozulsun ki?
Kadınların bağımsız bir yaşam sürebilecek kadar güçlü ve tam anlamıyla bir birey olamamalarıyla yakından ilgili diye düşünüyorum. Ülkemiz şartlarında birçok kadın ancak bir erkeğin desteğiyle ayakta durabiliyor. Baba veya koca eline bakıyor. İşte bu desteğin kesilmesi ve kadının ortada kalması tehlikesine, boşanma davasının çetrefilli yollarını aşma mecburiyeti ile set çekiliyor.
Bu anlaşılır bir neden, ancak anlaşmalı boşanan ve birbirlerine maddi anlamda bağlılığı olmayan eşler arasında açılan bir davada neden şiddetli geçimsizliği ispatlamak için nefret dolu diyaloglar yaratmak zorundayız?