Alıntı: Yazan Av.H.Sancar KARACA Işıl Hanım, Sizi önce tüm Ankaralılara, sonra da Sayın Duygu Işık POYRAZ'a şikayet ediyorum.

Teşekkürler efendim şikayetiniz alınmış, Işıl Hanım'a teessüf edilmiştir Şaka bir yana...
Ankara'da yaşamama rağmen her yıl İzmir-Çandarlı taraflarına tatile gelirdik. Ne zaman bir İzmirli ile tanışsam, Ankara insanının soğukluğundan dem vurup ardından benim Ankaralı olduğuma inanmadıklarını söylerlerdi. Sanki kötü bir şeymiş gibi... Hem İzmir'de hem de Ankara'da yaşamış bir insan olarak diyeceğim odur ki;
İklim ve coğrafi koşullar, bir yörenin insanını şüphesiz etkileyen faktörlerden. Deniz kenarında yaşayan sıcak iklim insanlarının sıcakkanlı olduğu da her zaman söylenegelir. Hatta yanılmıyorsam bu konuda bilimsel araştırmalar sonucu edinilmiş kanıtlar da mevcut. Ancak kanımca Ankara'ya ve Ankaralılara karşı her zaman bir önyargı var. (İzmir'de tanıştığım pek çok insanın bana "Ankaralı olduğuna inanamıyorum" demeleri de bunun en önemli göstergelerinden) Ankaralı deyince akla gelenler; soğukluk, mesafe, muhafazakarlık, yabancılık, bürokrasi vs.vs... Oysa mesafe her zaman kötü bir şey değildir. Hatta günümüzün aşırı cıvık ilişkilerini düşündüğümde benim özlediğim, aradığım bir şeydir...

İzmir'e ilk yerleştiğim zamanlar...Otobüse bindim. Bir durak sonra yanıma birisi oturdu. Hiç tanımadığım bu teyze otobüsten inene kadar benim soyumu, sopumu, 7 ceddimi, her şeyimi öğrenmişti Ben de engellenemez bir şekilde teyzenin hakimiyeti altına girip her şeyimi bir çırpıda anlatıvermiştim, hipnotize olmuş gibi!
İkinci günümde de otobüs beklerken -ki o yıl gerçekten soğuk bir kış geçirmişti İzmir- soğuktan mosmor olmama rağmen bir apartman görevlisi tarafından sokağa atılmıştım. Bana hırsız muamelesi yapmıştı Avukat olduğumu öğrenince de özür dilemek için peşimden koştuğunu hatırlıyorum. Bu olanlardan mıdır nedir o zamandan beri benim de bir hoşnutsuzluğum oluştu! (Sözüm meclisten dışarı)Tabii ki bu olanları İzmirlilere mal etmek doğru değil.

Amma velakin İzmir'in insanının kanı kaynar, konuşmadan edemez, muhabbeti, keyfi, yemeyi, içmeyi gezmeyi çok sever,hayatı dolu dolu yaşar! Bu yönden her zaman takdir etmişimdir. Fakat ne yalan söyleyeyim, yapmacık bir aşırı samimiyet de beni rahatsız edebiliyor; belki Ankaralı yanımdandır. Hiç kimse herkesi aynı çoklukta sevemez.Ancak şimdiye kadar kiminle tanıştıysam ne hikmetse beni hep "en çok", "pek çok" sevdiler. Doğrusu yapay gelen şeyler de var ve bunlar beni rahatsız ediyor.

Ne olursa olsun, ben Ankara'nın insanını hiçbir şeye değişmem...Elbette Ankarayı bu kadar çok sevmemin, büyüdüğüm şehir olması ile direkt ilgisi var. Ancak her zaman söylediğim gibi Ankara'da büyümeyen bir insanın Ankara'yı sevmesi çok ama çok zordur; kabul ediyorum

NOT: Nüfus kağıdıma göre ben de bir İzmirliyim Doğum yerim Bornova'dır ve ne tesadüf ki yıllar sonra Bornova'da yaşıyorum...