BEN KRALİÇEYİM yukarıda yazılanların bi kısmını okuyabildim.Mesleğe girdiğimden beri avukatlar ve hakim savcılar arasında süregelip giden yersiz çekişmelerden farklı bisi bulamadım.İnsanları mesleklerine göre değil de görgülerine ve hümanizmi uygulayışlarına göre ;çabalayan ve çabalamayan insan olarak tasnif etmek lazım bence. Bunun ötesinde hakim savcı avukat ,iyi insan ,kötü insan vea isini iyi yapan ,kötü yapan gibi ayrımları kabul etmeksizin ben,hayatta gayret gösteren ve oturup bekleyen diye iki sınıf insan bilirim ve ister iyi olsun ister vaktinde kötülük etmis olsun ,en takdir edilecek insan sonunda başarılı olamasa dahi, yaptığı iş her ne olursa olsun, bağıra bağıra insanların saygınlığını zedelemeksizin çabaladığını gösterebilen ve hissettirebilendir.Kimi zaman da mesleğimizde, yapılan işin kalitesi göz ardı edilip yapılış uslubundaki gereksiz ayrıntılara takılıyor insanlar.Saygı göreceli bir kavramdır.Toplumdan topluma farklılıklar gösterdiği gibi aynı toplum içinde makansal farklılıklarda arz eder.Bizim toplumumuzda bu noktadaki yersiz takıntıların tarihten bugüne gelişmişlik ve uygarlıkta istikrar çizememiş olmamızın etkenlerinden olduğu kanaatindeyim.Konuyu dallandırıp budaklandırdım biraz belki lakin arkadaşlar! herkes işini iyi yapsa,herkes kendi evnin önünü temizlese, sadece bu kadarı ile bile sektörümüzde büyük gelismeler kaydedilebilir.naçizane saygılar..