Alıntı: Yazan Av. Neslihan Bugün baro odasında öğrendim vefatını. Önce inanmak istemedim. Öylesine canlı, enerji dolu, hayat kokan biriydin ki. Ölümün soğukluğunu sana yakıştıramadım. İstanbul Barosu web sayfasında yayınlanmıştı oysa vefat ilanın. Baro odasına da ilan asmışlardı. Kara haber tez duyuluyordu abi. Sonra Eyüp Adliyesinden dışarı attım kendimi. Doya doya ağlayabileceğim tek yere, büroma gittim abi. Senin için ağladım. Çok üzüldüm Şükrü abi. En son nerede karşılaşmıştık diye düşündüm sonra.Birkaç gün önceydi. Senin yanın her zamanki gibi kalabalıktı. Herkesi tanırdın, herkes seni tanırdı abi. Sanırım müvekkillerindi yanındakiler. Bir erkek grubuyla, Eyüp Adliyesi çay ocağına girmiştin. Ben de hava iyi olduğundan, dışarıda oturmuş, çayımı henüz bitirmiştim. Beni gördün içeriden. ' Gel Neslihan çay iç ' dedin. Başımı uzattım çay ocağının içine. Selamlaştık, halini hatırını sordum. Ama nedense gelemedim yanına. Müvekkillerin vardı, bir erkek grubuydu. Çekindim abi, sizi rahatsız etmek istemedim. Israr ettin. ' Gel ya, bir çay iç, gidersin ' dedin. Teşekkür ettim, gelmedim abi. Meğer bana veda etmek için mi ısrarla çağırmıştın beni güzel abicim. Başım sıkışınca seni arardım. Sorular sorardım. Boynunun borcuymuş gibi, usanmadan cevap verirdin bana. Ne zaman arasam ulaşırdım sana. Hatta yazın birgün, seminerde, giremediğim bir dosyanın duruşmasına mazeret koymamda yardımcı olmuştun. İşlerin çoktu. Sadece adliyede karşılaşıyor, selamlaşıyorduk. Sen de Rumeliliydin benim gibi. Dernek başkanlığı yapıyordun. Bazen Rumeli camiasını konuşurduk. Adliyede seni görünce sevinirdim, sevinirdin Şükrü abi. O kadar çalışkandın ki, çalışırken, Eyüp adliyesine birkaç metre kala ecel yakaladı seni abicim. Ayakta öldün abi. Ölürken de dimdiktin, vakurdun, çalışıyordun abi. Bugün Eyüp Adliyesi karalar bağladı. Ne çok sevenin varmış. Birgün içemediğimiz çayı içeriz, görüşürüz Şükrü abi. Nur içinde yat.

başın sağolsun dostum Allah gani gani rahmet eylesin.