Bedreddin yiğitleri kayalardan ufka baktılar.
Gitgide yaklaşıyordu bu toprağın sonu
fermanlı bir ölüm kuşunun kanatlarıyla.
Oysa ki onlar bu toprağı,
bu kayalardan bakanlar, onu,
üzümü, inciri, narı,
tüyleri baldan sarı,
sütleri baldan koyu davarları,
ince belli, aslan yeleli atlarıyla
duvarsız ve sınırsız
bir kardeş sofrası gibi açmıştılar

Nazım'ın Şeyh Bedreddin Destanı'nın yukarıya aldığım kısmında "duvarsız ve sınırsız bir kardeş sofrası" olarak tanımlanan Ortaklar Komünü'nü mutlaka bilmeli, öğrenmeliyiz. Bununla ilgili Erol Toy'un Azap Ortakları adlı 3 ciltlik romanını herkese öneririm.