Alıntı: Yazan Av.Mehmet Saim Dikici Biz hukukçular konuyu ele alırken sistemin mesleğimize ekonomik etkisini en son düşünerek hareket etmeliyiz. Aksi durumda sağlıklı yorum yapamayız. Daha açık ifadeyle; Arabuluculuk yapmak isteyenlere göre her dava türünün arabuluculuk yoluyla çözümlenmesi ekonomik bir kapı olarak görülebilirken, yapmak istemeyen avukatlara göre, sistem, mesleğe yönelmiş ekonomik bir kayıp olarak görülebilir. Bundan sıyrılarak, tamamen objektif şekilde konuyu ele almalıyız. Arabuluculuk sistemi uzlaşmacılığa açık toplumlarda gerçekten başarılı sonuçlar verebilecek, akılcı, faydacı, hızlı bir çözüm getirebilir. Bu husus aslında bir kültür işidir. Ülkemizin mevcut durumu bu bakımdan pek iç açıcı değil. Konuyu gündeme getirenler nedense atalarımıza kadar gidip uzlaşmacı yanlarımızı örnek gösteriyorlar. Oysa ülke gerçekleri ve insan profili net olarak ortada duruyor. Dava sayısına ve gazetelerin üçüncü sayfa haberlerine bakmak yeterlidir. Bana göre arabuluculuk mevcut kültür durumumuza uygun bir sistem değil.Ancak uygulanabilirse ve toplum adapte olabilirse harika bir modelden ziyade harika bir sosyal kazanım elde etmiş oluruz. Bu sistemin uygulanması isteniyorsa eğer (ki sanırım isteniyor o halde hukuk alanlarına göre konuyu ele almak yerine belirli bir tutara kadar olan tüm özel hukuk alanlarında arabuluculuk zorunlu olmalıdır. İş hukukunda işverenin ekonomik avantajını giderecek şekilde işçi lehine bazı düzeltmeler yapılması gerekiyor. O konuda Sayın Dr. Özge Hanım'a katılıyorum.

Görüşünüze iki açıdan katılmıyorum.

Birincisi Dr. Özge Hanım değil, Doçent Dr. Özge Hanım diyeceksiniz!

İkincisi, arabuluculuk alternatif bir uyuşmazlık çözüm yoludur, zorunlu olan şey alternatif olamaz.