Yöneticilerin vatandaşlara ait bilgileri toplama hırsının sınırı yok neredeyse. Mobese derler, internet üzerinden elde edilen bilgiler derler, telefon dinleme derler, DNA verilerinin toplanması derler, derler babam derler. Sınır tandıkları yoktur belirttiğim gibi. Güvenlik adına yapmadıkları yoktur. Çoğu zaman vatandaşı kendisinden korurlar.

Bu açıdan bakıldığında demokratik hakları ortadan kaldıranlar genelde yöneticilerdir. Ve en büyük hak mücadeleleri yöneticilere karşı verilmiştir. Bugün temel haklar adı altında tanıdığımız hakların temelinde bu mücadele yatar.

Allahtan ki son zamanlarda yöneticilerin güvenlik adına bilgi toplamalarının karşısına mahkemeler, özellikle anayasa mahkemeleri çıkıyor ve yöneticilere sınırlarını bildiriyor. Bu en azından Almanya için söz konusu.

İngiltere’de durum biraz daha değişik gibime geliyor. Ya ben bilmiyorum, ya da İngiltere’deki mahkemeler hükumete karşı fazla bir dierenç göstermiyor.

İngiltere’deki mahkemelerin yöneticilere sınır koyma görevini Avrupa Insan Hakları Mahkemesi yüklenmiş gibime geliyor.

En son örnek AHİM’in 04. Aralık 2008 tarihli kararı. Bu kararla mahkeme İngiltere’nin suçsuz insanların DNA - Verilerini ve parmak izlerini sınırsız olarak depolama politikasını mahküm ediyor.

Mahkemeya göre belirtilen türden verilerin saklanması özel hayatın büyük ölçüde zedelenmesine yol açıyor. Bu durum demokratik bir ülkede kabul edilebilecek bir durum değildir diyor, Srtasburg Hakimleri oy birliğiyle.

Davayı suçsuz oldukları anlaşıldığı halde verileri silinmeyen iki İnigiltere vatandaşı açmış.
İngiltere’nin dış işleri bakanı kararın kendilerini hayal kırıklığına uğrattığını belirtmiş.


Saygılarımla