|
|
|
|
|
|
Merhabalar;
Bahsettiklerinize sonuna kadar katılıyorum.Bu meslek zor hem de çok zor.Haklısınız.Yeri geldiğinde hem avukat, hem psikolog hem sosyolog kısaca her şeyi birden olmak zorunda kalıyoruz.
Ama ben mesleğimiz için hep şunu düşünüyorum. Hani sanatçılar derler ya bir kez sahne tozunu yuttun mu bir daha o sahneyi terkedemezsin, içine işler,sahnede ölmek istersin diye...İşte mesleğimiz de böyle bence. Bir kez o adliye kapısından içeri girdinizse artık kolay kolay çıkamıyorsunuz. Üstelik bundan tuhaf bir tat da alıyorsunuz. Sanırım acı çekmeyi, hırpalanmayı seviyoruz. Her şeye rağmen bu düşüncenizden vazgeçeceğinizi düşünüyorum ve hep koruyorum umudumu her şeyin düzeleceğine dair...
|
|
 |
|
 |
|
Avukatlık mesleğini fiilen çok az yaptım, beş yıldan uzun süredir de bankada müfettişlik yapıyorum. Avukatlığı özleyebileceğime pek ihtimal vermemiştim. Bilginin gücünü hissetmek insanı bu mesleğe bağımlı ve özlemli kılıyor. Az bir zaman sonra bankamın hukuk biriminde sabite geçmeyi planlıyorum. Adliyeleri, savunma mesleğimi çok özledim. Kimse vazgeçmemeli, bilgi gerçekten güç ve bu gücü en net hisseden icracılardan biri bence avukatlar.
Saygılarımla,