Hiyerarşi, mevki, makam, üniforma, astlık-üstlük... bunlar olmasa daha rahat yaşayacağımız kesin ama ne yazık ki var. Hadi varlığını kabul edeyim ama bir de üzerine hırslar, aşağılık kompleksleri ya da yükseklik korkuları eklenince hiç çekilmiyor...

Filmin birinde vardı; uçakta orta çıkış kapısının yanında oturan yolcuya (uçuş kuralları gereği) "Acil bir durumda çıkış kapısında yönlendirmeyi siz yapmalısınız" denir. Yolcu ayağa kalkıp diğer yolculara hitaben "Ben orta çıkış kapısı sorumlusuyum, acil durumda beni iyi dinleyin" der. Film, komedi filmiydi ve bizi anlatıyordu.

Ayrıca, bazı meslektaşlar, "Bu çağda...", "Bu devirde..." demişler; hangi devir, hangi çağ? Herşeyimiz çağa yakışıyordu da bu mu kaldı? Küçük (adı dahi anılmayacak kadar küçük) bir azınlığın yaşadığı çağdan söz ediyorsanız, o bizim izlemekle yetindiğimiz bir çağ... Yaşadığımız ise gün geçtikçe eskiye ve geriye doğru gittiğimiz bir çağ... "Kural"'ın yerini "Yorum" aldığından ve hiyerarşiye olan zaafımızdan dolayı elinizdeki herhangi bir yazı her bir devlet dairesinde farklı yorumlanıp farklı uygulanabilecektir. Fazla mı içimi döktüm ne?

Sonuç olarak; "arz/rica", yazının son cümlesinin son kelimeleridir, o kelimelerden önceki onlarca kelimeyi yok sayacak/onlara haksızlık edecek kadar büyük makamlarımız var, hayırlısı olsun...

Saygılarımla...