Parmenides kesin olarak ne zaman yaşadığı bilinmeyen, tahminlere göre milattan önce 540/535 - 483/475 seneleri arasında yaşamış ve altılı dizelerden (heksameter) oluşan eğitici bir şiirinin ancak bir kısmı günümüze kadar gelebilen bir yunan filosof.

Sözü geçen ve ‚var oluş’u konu alan şiirinde Parmenides gökyüzüne, tanrıların katına yaptığı bir geziyi anlatır. Tanrılan katına çıkan Parmenides orada bilge bir tanrıça ile karşılaşmasını ve tanrıçanın kendisine gerçeği anlatmasını belirtir.

Tanrıça Parmenides’e ilk olarak ‚gerçeği’ ondan sonra insanların asıl gerçekle ilgisi olmayan ‚sözde/görünüşte gerçeklerini’ anlatır. Parmenides’in felsefesinin temelinde Almanca’daki tanımı ile Sein ve Schein (olmak ve görünmek) yatar. O na göre insanların duyuları ile elde ettikleri gerçekler sadece görünen tasavvur edilen gerçeklerdir; asıl gerçekle bir ilşkileri yoktur. Asıl gerçeğe ancak düşünce ile mantıkla varılır. Aslolan var oluştur.

Burada üzerinde durmak istediğim asıl konu Parmenides’in felsefesinden daha çok tanrıların katına yaptığı gezi ve bu gezinin Helmut Hille isimli Alman Filosof tarafından değerlendirilmesi.

Hille Parmenides’in bir tanrı ile değilde bir tanrıça ile karşılaşmasını anlamlı buluyor. Anlamlı olan burada sadece tanrıça değil elbette: Parmenides bindiği arabanın dört kısrak tarafından çekildiğini belirtiyor, arabanın sağında solunda bakierler yer alıyor, ‘güneş kızları’ yol gösteriyor kendisine. Geceyi gündüzden, karanlığı aydınlıktan ayıran kapıyı tanrıça Dike açıyor Parmenides’e. Dike aydınlığ ve karanlığı birbirinden ayıran kapının anahtarına sahip.

Burada kadınlar bir erkeğe hizmet edip o nu baştacı etmiyor, o na yol gösteriyor ve o nu aydınlatıyor. Helmut Hille burada şu soruyu soruyor: ‘Parmenides’e neden tanrıçalar yardım ediyor, o na yol gösteriyor? Verdiği cevap şu: Bizler dünyayı anlamaya iki değişik açıdan yaklaşırız; kadınların bakış açısı ve erkeklerin bakış açısı.
Erkek bakış açısı hükmetmeye, elde etmeye yöneliktir. Kadın bakış açısı buna karşılık karşısındakini anlamaya yönelik, duygusal ve anlayışlıdır. En iyi sonucu iki düşünce ve davranış açısının birleşiminde buluruz diyor Helmut Hille. Katılıyorum

Saygılarımla