Kesinlikle ceza hukukunun mantığına ters bir durum.. Eğri oturup doğru konuşalım, hangi müdafi "benim önceliğim maddi gerçeğin ortaya çıkmasıdır, müvekkilimin menfaatinin tersine olsa bile" diyebilir..
müşteki diyor "sanık bana çarptığında ona kırmızı yanıyordu" dosyaya bakıyoruz alakası yok..
müdafi diyor "müvekkilim müştekiye sadece tokat atmıştır tanığımız da var" bir rapor geliyor müştekinin ağız surat dağılmış görme bozukluğu var vs.
Adalet sistemimizde herşey düzeldi de hakimlerin susması mı kaldı? Bence herkes sussun hakim sorsun, hakim araştırsın daha adil kararlar çıkar.. Maalesef uygulamaları görünce bu daha mantıklı bir çözümmüş gibi geliyor..Ayrıca 1,5 senedir hemen her gün duruşmalara giren birisi olarak sorularıyla davanın seyrini değiştiren ve tarafını belli eden bir hakim görmedim..
Haa sulh cezada anlaşmaya davet eden, aile mahkemesinde davadan feragati öneren hakimler dışında.. Bu da rahatsız edici değil, olması gereken bir durum olmalı..