Dünya Kadınlar gününde seslendirdiğim bu şiirimle bende katkıda bulunmak istedim esasında çözümü için erkeklerin göz ardı edilen bu konuya, İzmir'den selamlarımla

Adsız mı bırakıldın kadınlığım

Ses ver güçlülüğüm!
Neredesin mağrurluğum!
Yetim mi bıraktı seni kelimeler
Sus pus mu edilmiş haykırışların
Çoğalamadın mı isyanlı yansımalarda
Adsız mı bırakıldın binyıllarca kadınlığım!

Bırak peygamberlik veya yücelik sıfatına erişmeyi
İmam veya papazlığı bile mi çok gördüler sana kadınlığım
Kutsal kitaplardaki birkaç sureye mi sıkıştırıldın
Eski kanunların tozlu sayfalarında mı kaldı hakların
Ne oldu, sarardı soldu mu eşitliğe dair umutlar
Bir kâbus gibi mi çöktü ayrımcılık üzerine
Namussuzların olmayan namusuna mı kurban verdiler seni
Ağırlığı tonlarca mı özgürlük timsali türbanın

Çok mu kalın ezilmişliğinin duvarları
Yine mi kıstırıldın köşeye piyonu oynadığın oyunlarda
Yine mi kısıldı sesi kadınlığımın
Yine mi susturdu kadınca isyanlarımı erkekçe vicdanlar


Haydi, kalk ayağa kadınlığım,
Arama boşuna sığınacak limanları
Güç sendedir,
Yık at, paramparça edip fırlat
Kadınlığına örülen bu hapishanenin duvarlarını

Ey geceleri acı gerçeklere yenik
Sabahları kahramanlığa uyanan ruhum
Bu başkaldırışın
Bu haykırışın
Bu isyanın
Bu güçlülüğün
Bu savaşın
Bu kararlılığın
Bu er meydanlarına inişin niye?

Haydi, silkelenerek uyan
Uyan artık yatırıldığın bu gaflet uykusundan
Uyandır kaldır ayağa ümitlerini
Kuşan yine tepeden tırnağa korkmadan
O mağrur, onurlu kadınsı yiğitliğini