yılları kefeye koymak lazım.keşkeler ağır basıyoırsa o hayatı sil baştan yaşamayı arzularsınız.ama ben hep 'iyi ki'lerin ağır bastığını düşünerek yaşamayı tercih ediyorum.ee tabi biraz hile var bu işte ama kendimizi avutamadıktan sonra bu hayat nasıl yaşanır nasıl çekilir onca pişmanlık!
44yıl...matematiksel bakarsak uzun bir dönem.ama subjektif bakarsak göz kırpması gibi saniyelerle ifade edilebilecek kadar da çabuk geçen bir zaman.sayılara takılıp kalmayalım bence.18-35-44...bu sayıların ardına umutlarımızı,aşklarımız,pişmanlıklarımızı gizlemeye çalışmayalım bence.(şimdi herkes diyecek ki tabi senin yaşın 18,benim yaşıma gel de göreyim seni diye...valla ben 50ye kadar bile yaşamam.bu yüzden şimdiden sarıldım hayata.en azından gülümseyerek gözlerimi yumabilmek için.)
esen kalın sevgiler saygılar...