bugünden itibaren yolun yarısı artık 44'tür
çok güzel olmuş nilgün hanım.yıllar geçip giderken takvimlerden günler gözyaşı gibi düşer ama önemli olan bu yılları nasıl geçirdiğimiz değil midir?kimi 100 yıl yaşar ama bu dünyadan bir şey alamadan veya bu dünyaya bir şey katamadan göçüp gider.18 yaşın pembe rüyasını yaşadığımı sananlar varsa yanılıyorlarher yaşın belli zorlukları var.yaş ilerledikçe güçlü olabilmeyi öğreniyoruz.yılların tek artısı bu olsa gerek.zaman ilaç oluyor acılı anıları gömüyor maziye.ve bir gün geliyor...anıları diriltme günü!hesaplar başlıyor.dilerim ödeyebileceğimiz hesaplar çıkar karşımıza.bir ömrü ATATÜRK gibi dolu dolu ve vatana,insanlara hizmet ederek geçirebilenlere ne mutlu(tabi öyle insanlar varsa)...
günlerin yıla döndüğü saniyelerin saatlere özendiği vakitlerde insan yaşlandığının bilincine varıyor.yaşlılığın fiziki boyutunun ıspatıdır aynalar.şimdi aynalara bakmak güzel..ama bakalım ben de yolun yarısına geldğimde(yani 44 olduğumda) aynalardan kaçacak mıyım?yılların saçlarımdaki izlerini kapatmak kolay olacaktır ama ya kalbimdeki izler nasıl kapanacak?işte bu yüzden diyorum ki yaşamınıza bakın aynadaki ,yüzdeki değişiklikler değil kalpteki izler önemlidir.bu yüz,bu beden elbet toprak olacaktır ancak bize yadigar olan ruhlarımızdır.ruhunuz yaşlanmasın.içinizdeki çocuğun umudu hiç kaybolmasın.çocuklar gibi saf ve yalansız bir ruh her alemde bize kazandıracaktır.aynalara küsmek yok!hayata sımsıkı sarılmak var!
yüreğinize hüzün uğramasın,geceleriniz yıldızsız kalmasın...
saygılarımla...
ELİF TÜRK
BURSA_DİYARBAKIR(?)