üstüne para verip dertlerini satıyor insanlar.. bizde para karşılığı dert satın alıyoruz.. bir çok insanın bir tekiyle bile mücadele etmeye gücünün, psikolojisinin yetmediği onlarca sorunu dert edinip,çözüme kavuşturmaya çalışıyoruz..
kabul ediyorum bazen tekdüze,rutin.. aslında bizim için çok basit işler.. fakat bazen de öyle işler oluyor ki gecemiz gündüz oluyor,günümüz zehir.. saatlerimiz,günlerimiz haftalarımız gidiyor bazen ömrümüzden ömür sanki. çok yoruluyoruz,ruhumuz yoruluyor..
aslında satranç gibi güzel bir hamle yaptığımızda keyfimize diyecek yok.. ya bize güzel bir hamle yapıldığında... ve sonu mat sa ve bu biraz da bizim suçunuzsa yada beceriksizliğimiz ya da öngöremezliğimizse... işte bu yük çok ağır.. bu avukatlık bir iş mi, bir yük mü bir sorumluluk mu, yeni bir kapı açılınca hemen terkedilmesi gereken bir zulüm mü ?
Öngöremezliğim yüzünden müvekkilimin uğradığı hak kaybı içimi acıtıyor... henüz söyleyemedim bile..zaman zaman farklı yada benzer sebeplerle bütün avukat arkadaşlarımın yıldığını biliyorum.. Bu işi birilerinin yapması gerekiyor kabul ama ömrümüzü heba etmiyor muyuz aslında..?Kim için çalışıyoruz? ne için ve nereye kadar ?