Hasret Firarda
Muhsin KOÇAK

Yaralı yüreğime sardım hasretimi, beşiği olmayan bebek... avunmaz,
ipini çeksem yamanın,
her bir parçası başka diyara vurgun kalır,
Gün kararırken gözlerime,
geceye kurşun olur feryadım..
zebani dokunuşlardan ürkerim.
karanlığa akan bir yıldız olur düş,
her birir bir kuytuda can alır tenimden,

dört yanımı sarmalayan ihanet zincirine bir halka olur şafak,
ok olur söz,
iner yedi düvene,
dolaştırır hasretimi derviş selamında.
inci karası umut, saklarım avuçlarımda sıkıca,
hoyrat elde çürümüş bedenimden alır beni gider gizlice.


beynime inen balyoz misali gün karartıları,
uçurumlarda savurur bedenimi,
düğümlenir boğazıma hasret, kahrolur giderim ahlarımda.
sözcükler dizilir ellerime dilimden,
kalem kana boyanır dizelerde,

tutulu kalıyorum parçalanmış avuntularına daldığım mazide,
bir dilek daha tutuyorum susmalarımda,
titriyor temin, alev alev yanıyorum gitmelerimde,
ruhların buluştuğu sonsuzluk belirir isyanlarımda.


Uçuyorum mavi boşluklarda, kanadım değdikçe bulutlara
kanıyor bir-bir yalnızlıklarım.
üşüyorum cehennem harında, dirilmek bilmeyen varoş sevdalarda ölürüm.
eğerti düşler sarmalar, süzülürüm sonrasında ışıksız pencereden,

ve;
hain gecelerde feryatlar, kucak açar yalnızlıklara,
kim bilir kaç bin desibel titreşimle sarsılır sabahlar,
gün görmemiş yüreklerde mayın olur patlar kaybolur umutlar,
kar etmez derman yaraya, açan ise firarda.

gün firarda,
hasret firarda.

KOÇAK
İZMİR
15.01.2010 16:48 h.