Umut söndü- Düş ağladı

Sevda yükledim mısralarına yüreğimin
kalem sustu, beden sustu, dil ağladı...
sensizliğin mateminde hayat,
Süphan’dan Toroslara destan
Ararat sustu, kainat yas bağladı...

Adını işledim nakıs nakış yüreğime
Hücrelerime sakladım kokunu,
damarımda dolaşan kan,
bedenden ayrı ruh,
Yürekten gayri ten ağladı...


Yokluğun kabus dünyası beynime,
hasretin zıpkın gözlerime,
sevdan hancer yüreğime,
varlığına bağladğım bel ağladı...


Esaretiydin zindanında kalbimin
yokluğunda kapanır birbir demir kapılar,
pencereler kör, duvarlar sağır, geceler hain...
gün doğumunda yüreğime inan perdeler ağladı...


bak yine yoksun yanıbaşında ömürümün
yer gök iniliyor sensizliğinde hayat virane,
yaşarken öldüğüm sensizliğinde sevdamın
kaydı yıldızı, kırılan hayalinde ten ağladı...


umudum sevdası, dilek yıldızı sabahımın
derviş seyyahında hayalimin
sensizliğinde perişan ahvalimin,
zaman sağır, Ten perişan, hal ağladı...

dilek ağacım, seher yıldızım
tenimde iniler sensizliğinde sızım
kalbur hayat, gecem gündüzüm,
UMUT söndü, düş ağladı...


29.04.2008
00.06