Zamanımıydı şimd
Muhsin KOÇAK



Zamanımıydı şimdi zamansızlığın Ölüm ?

Dünüme zehir ektin günümü yaşatmadan,

yarınlar gözlerime hasret sancısı doğuruyor şimdi.

çocukluğumu da yaşayamamıştım zaten baharında

Gençliğime Vuslat tohumları ektin,

hasat mevzimini zamansız reva gördün gözlerime

Yüreğime acı doğradın katık niyetine,

bedenime amansız sürgünler yükledin

vurdun diyardan diyara sancılarımı,

savurdun hasretlerim, her birini bir başka diyara..


Kül hayallerime kan bulutları doğradın şimdi,
Yıldız sürüsünden hangisiyim bu gün kayacak hayattan?


Diz çökmüş, acı doğurur mutluluk,
Damlası kana boyanmış, şaşkın gözler,
Celladı olmuş umutlar bedene,
Ölüm sehpasındaA can verir,
Yarınları çocukluğumun.

Kıldan incedir, urgan prensi boynum,
vur tekmeyi sehpaya cellet,
zamansızlığındadır ihanet bu gün,
kuşluk vaktinde doğmuştu tenim,
seher vaktinde ölmek de şanım olsun.

Düşünmüyorum ölümü boynumu kıracak sehpada,
varoşların loş sokaklarında,
umutlarını yele veren balici çocuğu,
sevdasını duvar diplerine süpüren gelinlik kızı,
yüreğini düne gömen anaları düşünürüm, bilirmisin ?


işte ölümün zamansızlığına isyanım sehpa ?
Gözüm, elindeki kılıçta değil cellat, bilesin.
çarıksız dikenlikte yürüyen çocukta takılı kaldım,
Al yanaktan kan, umutları vardı
deryasında boğulmuştu damlanın,
Göz bebeğinde resmini görüyorum ölümün,
Alnıma kaznımış yoksulluktu dün,
yarınlarımı talan eden haramileredir isyanım bu gün.

Anam,
Diz çöktüğünde sancılarına,
BETER doğurmuş alnıma kader,
Alıç ağacıyım ben bozkır yüreklerde,
Toprak anadan geldim, acıyla dönmek kaderim şimdi.


Haydi,
Ne durursun,
Salla en okkalı vicdanından Tekmeyi,
hücrelerimden süzülsün boynumu kıracak ,
inceldiği yerden kopsun gözlerimden hayat.


Sıla hasretidir yaşlarım,
Sürgün sevdalar saklıdır yüreğime,
çocukluğumdu elimden alnımış,
yarınlarımı hapsettim,
çiğ düşmüş mahrur bedenime,
sorgusuz-sualsiz,
infazındayım hayatın.

Bedeli ağırdır bilirim adamlığın, darağacı da olsa.
zamansızlığında doğan ölümlerin zamanıdır şimdi.


sahi,
Gök kuşağı renginden hangisiydim sence ?
zulmün karanlığı çökmüş gözlerine değil mi ?


Belli ki sevmediklerinizdenmişim ben ?
Bağnazlığın renginini unutmuş gözlerin,
yoksulun alın teri,
Tüy bitmemiş yetim hakkıdır rengim,
Gözlerinde bir ben göründüm yakın ölüme,
takılı kalmıştım zaten düne,
yarınımı sana bahşettiğim bu günümde.

zamansızlığındadır ölüm zamanı.
KOÇAK
06.10.2008